Bir Hayatın Gayesi
Ey… En kara sevdaların sevdası,
Bu kim bilir kaç bin kalbin sedası!
Ey… Nesl-i Asım`ın ana gıdası;
Ekmeğim sen, suyum sensin, havam sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.
Yürek yürek senin ile dolmuşum,
Vatanıma seni lâyık bulmuşum,
Senin için terk-i vatan olmuşum.
Dağım sensin, taşım sensin, ovam sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.
Ağlıyorum, göze sicim sicimsin.
Tahamülüm, tâkatimsin, gücümsün,
Şu gurbette gardaşımsın, bacımsın,
Anam, babam, evim-barkım, yuvam sen
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.
Dörtbir yanda kaldı her bir pârem oy…
Senin ile şifa bulur yârem oy…
çaresizlik içindeki çarem oy…
Tabibim sen, dermanım sen, devâm sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.
Kendimi çok zindalarda buldum ben,
Sen sanmaki bu çileden yıldım ben,
Bu çileye baştan tâlip oldum ben,
ç; ile ile bulacaksın kıvam sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.
Zindanın tam önündeki meydanda,
Son şehidi verdim yağlı urganda,
Gülle yemiş sur gibiyim şu anda!
Temelim sen, duvarım sen, sıvam sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.
Ey… Arif`in dilinde ki türküsü!
Küfrün ve imansızın korkusu
Ey… Ak şafak, ey… Türk-İslâm ülküsü;
İlelebed edeceksin devam sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.
Ozan Arif
Boşver Gönül
Tasalanıp düşme dile,
Boş ver gönül Allah büyük.
Şükretmeyi öğren hele
Boş ver gönül Allah büyük.
Deme nazlı yarim hani
Mecnun’san da dinle beni
Unutsa da Leyla seni
Boşver gönül Allah büyük.
Ha otuz yıl ha müebbed
Yaradanla kur muhabbet
Bu günler de geçer elbet
Boş ver gönül Allah büyük.
Hak bildiğin yolda yürü
Çürürsen de öyle çürü
Bu düzene bas küfürü
Boş ver gönül Allah büyük.
Ozan Arif el ne dese
Zafer bizim yok vesvese
Bir gün göçer taş medrese
Boş ver gönül Allah büyük.
Ozan Arif
Yazık Olur Vatana
Meydan sizin…Onun bunun sözünü,
Duyarsanız yazık olur vatana.
Kuru lafla memleketin gözünü
Boyarsanız yazık olur vatana.
Eğilin milletten yükselen sese
Mavi boncuk dağıtmayın herkese
Hoşgörü bezinden takım elbise
Giyerseniz yazık olur vatana.
Bilinmeli Mataracı sürüsü
Ötmemeli Yahya’ların borusu
Aç beklerken memleketin yarısı
Doyarsanız yazık olur vatana.
Atatürk maskesi,hayran firenge
Bak şimdi de girdi Kemalist renge
Her devrin köpeği şu pezevenge
Uyarsanız yazık olur vatana.
Hatırını gütmen bilmem ne beyin
Herkesin suçunu yüzüne deyin
Şimal rüzgarına dikkat eyleyin
Buyarsanız yazık olur vatana.
Düşman olup milli birlik çağrıma
Koministler yara açtı böğrüme
Siz de süngünüzü benim bağrıma
Dayarsanız yazık olur vatana.
Beşik yapıp kollarımı dizimi
Ben büyüttüm ‘ordu’ adlı kuzumu
Ben büyüttüm diye benim gözümü
Oyarsanız yazık olur vatana.
Dörtbin şehit verdik yurda hediye
Düşünün bir defa acaba niye?
Koministle beni aynı kefeye
Koyarsanız yazık olur vatana.
Arif hazır size destan yazmaya
Söz verdiniz ihaneti bozmaya
Söz verdiniz kominizmi ezmeye
Cayarsanız yazık olur vatana.
Ozan Arif
Bu icraat, bu gidişaat, bu tutum,
Bence çıkmaz yol demektir bu gardaş.
Sizi bilemem bitti benim umudum,
Ağlanacak hal demektir bu gardaş.
Lâfa değil gardaş, işe bak işe,
Dokuzyüz seksen`de geçtiler başa,
Hesap açık, bak geldik seksenbeşe,
Koskoca beş yıl demektir bu gardaş.
Şimdi dersen beş yıl yoktur senesi,
Hükümetin daha taze kınası.
Bu da işte O ineğin danası,
Seksende ki döl demektir bu gardaş.
Her gün zam, her gün zam, yeter be yeter…
Bir evde ki çoluk-çocuk aç yatar,
O memleket çok yaşamaz tez batar,
Kuruyacak dal demektir bu gardaş.
Paşa ilmi, bakan ilmi, bey ilmi,
Üçü birden memleketi soy ilmi.
İşçi, köylü, esnaf insan değil mi?
Geber demek, öl demektir bu gardaş.
Şimdi size soruyorum ey millet,
Eksilir mi rüşvet denen şu illet?
Memurunu doyurmazsa bir devlet?
Ürüşvet de, çal demektir bu gardaş.
Vatandaşın günü yoktur zararsız,
Sefaletten evde avrat kararsız,
Bu açıkça vatandaşa ya hırsız,
Ya pezevenk ol demektir bu gardaş.
Beri bak gardaşım beri bak beri…
Bu gidişe dur demiyor hiç biri,
Gazeteler boy boy fuhuş haberi,
Kepazelik bol demektir bu gardaş.
Arif dedi, sen de düşün yap yorum.
Afgan`da da böyle oldu bu durum.
Acı amma söylemeye mecburum;
Komünizme gel demektir bu gardaş.
Ozan Arif
ÜLKÜCÜ DERLER BİZE
Aslımız Oguz aslı,
Ülkücü derler bize.
Neslimiz Âsım nesli,
Ülkücü derler bize.
Cihandır eşiğimiz,
Ocaktır beşiğimiz,
Dokuzdur ışığımız,
Ülkücü derler bize.
İmanın kölesiyiz,
Küfürün belasıyız,
Türk-İslam kalesiyiz,
Ülkücü derler bize.
Vatana kanat gerdik,
Uğrunda neler gördük,
Dörtbin de şehit verdik,
Ülkücü derler bize.
Zindanlar şükrümüzdür,
Çilemiz zikrimizdir,
Partimiz fikrimizdir,
Ülkücü derler bize.
Zindanda Bozkurt terler,
Çakallar neden hürler?
Korksunlar diktatörler,
Ülkücü derler bize.
Allah’tır tek hakim be,
Kur’an’dır tek hüküm be,
Bey kimmiş, paşa kim be?
Ülkücü derler bize.
İpsede kaderimiz,
Yüzülsede derimiz,
Başbuğdur liderimiz,
Ülkücü derler bize.
Başbuğ’dan ferman ola,
Ârif’e derman ola,
Gün ola harman ola,
Ülkücü derler bize.
Ozan Arif
PADİŞAH OLSAM
Bugün Türkiye’de padişah olsam,
Medyanınn ağzına tıpa verirdim
Fazla değil fazla üç dört gün kalsam,
Çoğunu gaz yapar tüpe verirdim.
Önce solcu liderlerden başlardım.
Deniz’le Murat’ı fena haşlardım.
Hırlşatıkça peşlerinden taşlardım.
Yetiştikçe bir ton sopa verirdim.
Ecevit’e kimler ne derse desin,
Bırakırdım Hikmet Çetin’i yesin,
Erdalla ilgili kararım kesin;
Tipsizlikten adli tıpa verirdim.
Biri hariç biri sadece biri
Satardım sağdaki tüm liderleri
Hele hele yeni türeyenleri
Parasız samana sapa verirdim.
Mesut kibirlidir kendini över
Bir lafı ağzında üç saat gever
Necmettin Bey temel atmayı sever
Ona kazma kürek çapa verirdim.
Aygır zaten bıktırmıştı canımdan
Bir de kısrak tepti zayıf yanımdan
İktidarı alır Tansu Hanımdan
Bir başörtü iki küpe verirdim
O gitti miyadı dolmak üzere
Nerde ise yolda kalmak üzere
Kıratı kocaldı ölmek üzere
Süleyman’a genç bir sıpa verirdim
Ta seksenden kalma kinim yüzünden
Yaktığı binlerce canım yüzünden
Orda bir kahpe var onun yüzünden
Bütün Marmaris’i topa verirdim
Meclisi toplardım emir buyurup
Vekillere suçlarını duyurup
İçlerinden dürüstleri ayırıp
Geri kalanını çöpe verirdim
Ayıklardım pireleri bitleri
Katiyyen vermezdim bu şehitleri
Bu vatan bölünsün diyen itleri
Sorgusuz sualsiz ipe verirdim
Arif bu milletin huyu huy değil
Alkışı var rey yok olur şey değil
Ben olsam Türkeş’e sade rey değil
Hem madalya hem de kupa verirdim…
Ozan Arif
Geçti Bu Ömrüm
Yaşım otuz, kırk oldu ahâ,
Yorula, yorula geçti bu ömrüm.
Ölüp, ölüp yeni baştanbir daha
Dirile, dirile geçti bu ömrüm.
Gidemedim şu feleğin suyuna,
Felek beni hep getirdi oyuna,
Kriş yaptı çilesinin yayına,
Gerile gerile geçti bu ömrüm.
Hiç bakmadım zalimlerin çapına
Kafa tuttum, karşı koydu topuna,
Yanlız hahikatın, hakkın ipine,
Sarıla sarıla geçti bu ömrüm.
Ve lakin hor gördü hayat beni hor,
Zor imiş hayatta eğilmemek zor,
Eğilmedim amma sen gel bana sor,
Kırıla, kırıla geçti bu ömrüm.
Millet dedim anlamadı derdimden,
Devlet dedim, kuyu kazdı ardımdan,
En sonunda en sevdiğim yurdumdan,
Sürüle, sürüle geçti bu ömrüm.
Senelerdir vatanımdan ırağım,
Ne mekanım belli, ne durağım,
Yâd ellerde parça, parça yüreğim,
Yarıla yarıla geçti bu ömrüm.
Arif derki; eremedim ahtıma,
Veda etmek üzere gemi rıhtıma,
Ele değil ele kara bahtıma
Darıla darıla geçti bu ömrüm.
Ozan Arif
DUA
Yerleri gökleri yaradan Allah,
Mal verme, mülk verme, han verme bana.
Dünyanin malina etmem eyvallah,
Ne söhret, ne rütbe, san verme bana.
Iman ver ki, nefsi vurup yikmali,
Bir yürek ver, kafesinden çikmali,
Ülkü diye alev alev akmali,
Damarlarinda donmus kan verme bana.
Ârif’in dilegi geç veya erken,
Söz verdim Onlara nefes alirken,
Ülkücü gardasim sehit olurken,
Yorganda çikacak can verme bana.
Ozan Arif
 |
