Metin Demirtaş, (d. 17 Mart 1938, Antalya – ö. 27 Eylül 2014) , şair.
1938’da Antalya’nın Elmalı İlçesine bağlı Akçay köyünde doğdu. İlkokulu köyünde okudu. Antalya Erkek Sanat Enstitüsü, Torna Tesviye Bölümü’nden sonra Ankara Akşam Teknikerlik Okulu Makine Bölümünü bitirdi. Ankara Etlik’te, Ana Tamir Fabrikası’nda tornacı olarak çalışma yaşamına başladı. 12 Mart’ta ve 1988’yılında tutuklandı, Adana, Ankara’da kısa süreli gözaltında tutuldu. Bırakıldı. Yargılandı. Sırasıyla, Makine Kimya Endüstrisi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi Fizik Atölyesi ve Ankara Fen Fakültesi Atom Araştırma Labaratuarı’nda teknisyen olarak çalıştı. Bir rahatsızlık sonucu sol bacağı üstten ameliyatla alındı. Yaşadığı bunalım sonucu bir süre doğduğu yörelere, kırlara çekildi. Bir ara demir atolyesi açtı. Daha sonra Antalya Köy Koop Demir Sera Yapım Atölyesi, Antalya Belediyesi Hurma Şantiyesi’inde Teknisyen teknisyenlik yaptı. SSK’dan emekli oldu. 27 Eylül 2014 tarihinde yaşamını yitirdi.
Eserleri
Görüşme Yeri (1969)
Hazırol Kalbim (ilk kitabına yeni şiirlerle, 1978)
Hançer ve Lirik (eski kitaplarından seçmeler ve yeni şiirler, 1983)
Bir Mendil Gökyüzü (şiir, 1988)
Hoca Nasreddin Öyküleri (şiirimsi Nasreddin Hoca öyküleri, 1995)
Çocuklar, Kediler, Uskumrular (şiir, 1996)
Bizim de dağlarımız vardır Che Guevara
Bakma şimdi durgunsa, bir şahan gibi duruyorsa
Yorgundur, savaşlar görmüştür, çeteciler barındırmıştır
Yani satılmış değillerdir hiç tüfek patlamıyorsa
Alaçamın, mor meşenin ardına silah çekip yatmaya
Bizim de dağlarımız vardır Che Guevara
Bizim de halkımız vardır Che Guevara
Unutulmuş uzak tarlalar yalazında
Sazıyla, kardeşliğe vurgun
Bütün ulusların halkları gibi
Ve yalnız büyük fırtınalarla kımıldayan
Bizim de halkımız vardır Che Guevara
Bizim de ozanlarımız vardır Che Guevara
Sağ çıkmış güneşiz taş odalardan
Yüreğiyle barışa, sevgiye yönelmiş
Çelik öfke bir yanı, bir yanı uysal mavi
Eğilmeden dimdik geçmiş demir kapıdan
Bizim de yiğit insanlarımız vardır Che Guevara
Bizim de delikanlılarımız vardır Che Guevara
Yokluklardan biyol kopup gelmiş
Üç zeytin, az ekmek üniversitelerde
Su gibi kızlar çarpar önce, alkol vurur
Öfkeli dolanır caddelerde
Ve başkaldırır akılları duya eren de
Çünkü Vietnam, hepimizin Vietnam’ı
Kongo, hepimizin Kongo’su
Bir kere özsu yürümüştür dallara
Patlayacaktır ağır sancılarla karanlıklar
Varmak için ogüzel yarınlara
Bizim de dağlarımız vardır Che Guevara
Metin Demirtaş
Başlarında kayan yıldızları yok
Çoban Yıldızı var
Geçip gitmiş Beyleri de
Kalmış sade
Bir vefalı çobanları
Ama hala atlaslarda
Bey Dağlarıdır adları
Dinleyin
Ey haritacılar!
Bu bir ozan fermanı
Bundan böyle
Çoban Dağları olsun
Bu güzelim dağların adları! ..
Mavilik
Dışardaki insana
Yalnızca mavilik
Cam önünden geçen
Kırlangıç da öyle
İçerdeki insana öyle değil ama
Eğerek mavi kirpilerini
Uğrun uğrun bakıp geçtin
Başımı döndürdü ergen gül kokun
Esrik bir hava estirdin
Gençlik günlerimden
Ne çıplak kuğu boynun
Ne körpecik ağzın
Kayan bir yıldız gibi geceden
İki mavi göz indi yüreğime
O kokulu güzel ikindiden
Metin Demirtaş
Kaleiçi sokakları
Basma perde
Çiçek kokuları
Geçerdim hep
Koltuğumda şiir kitapları
Yine geçiyorum
Koltuğumda
Koltuk değnekleri
Metin Demirtaş
 |
