GAZEL :

Câm üzre her habâb hevâdan haber virür
‘Âşık vücûdı gibi fenâdan haber virür

Gamzen hadengi tîr-i belâdan nişân virür
Kaşun kemânı kavs-i kazâdan haber virür

Dil âstân-ı yâri dilinden düşürmez âh
Bîmâr-ı ‘ışk dâr-ı şifâdan haber virür

Bin cân virür fütâde bana var mıdur dimiş
Bir cân bulınmadı mı ‘Atâdan haber virür

GAZEL

Geçmesün her kec-küleh meydân anun yügrügi
Ol elif-kâmet kaşı nûn mıdur anun yügrügi

Peyk-i Cibrîli kodun deşt-i fenâda süst-peyk
Âferîn ey ‘arsagâh-ı lâ-mekânun yügrügi

Hızr u ‘Îsâ gibi çâbük-dil sebük-rûh olmışuz
Tan degül olsak zemîn ile zemânun yügrügi

Ey gönül çâlâk isen sâhib-nazar kıl ârzû
‘Azm ider ‘ummâna dek âb-ı revânun yügrügi

Ey Günâhî ‘arsa-i nazm içre pervâz it yüri
Kim semend-i tab’la sensin cihânun yügrügi

Şiir :

Ey Sidre-nişîn-i ‘arş-pervâz
Vey tâ’ir-i kuds-i ‘âlem-i râz

Ey tûtî-i bâg u râg-ı ‘izzet
Vey bülbül-i bûstân-ı rif’at

Bi’llâhi degül nedür bu hâlün
Kat’ oldı meger ki perr ü bâlün

Tayerâna mecâl u kudretün yok
Seyerâna hayâl-i himmetün yok

Terk eyleyüp âşiyân-ı kudsi
Dilden çıkarup mecâl-i ünsi

Ne dâne düşerdi pes bu dâma
Düşmen neden oldı bu makâma

Kim itdi seni bu vech ile sayd
Ne bend ile oldı sana bu kayd

Yohsa seni itdiler mi meshûr
Yâ mekr idüp itdiler mi memkûr

Benzer seni hâb-ı gaflet aldı
Sayyâd-ı emel bu dâma saldı

Hey hey gözün aç bu hâbdan sen
Kurtarur seni bu hicâbdan sen

‘Azm eyle revân tur âşinâya
Sa’y eyle devriş yetiş mekâna

Yohsa özüni harâb itdün
Hep cevherüni türâb itdün

Kıt’a :

Pâye-i şi’r bîn ki çün zi-nebî
Nefy-i na’t-ı peyem-berî kerdend
Behr-i tashîh-i nisbet-i Kur’ân
Töhmet-i û be-şâ’irî kerdend

Birsin ki iki harf ile sen eyledün îcâd
Beş vakt u yedi necm ü tokuz çarh-ı mu’allâ

Li-münşihi :

Nigâr-ârâ vü peyker bend-i ‘âlem
Safâ-bahşende-i gülzâr-ı âdem
Felek fülkini bahr-ı kâf u nûndan
Bedîdâr eyledün batn-ı kümûndan
Dü-’âlem ‘aks-i mir’ât-ı vücûdun
Cihân dil-teşne-i enhâr-ı cûdun

Li-münşihi :

Rû-siyeh ü mücrim ü ‘âsî benüm
Mürtekib-i cümle ma’âsî benüm
Her gün işüm itme durur bin günâh
Eylemezin bir günehe bir gün âh
Oldı meded cürm ile hâlüm tebâh
Sana sıgındum kerem it yâ İlâh

Kıt’a :

Direm harîde-i hırsem sitem resîde-i âz
Mutî’-i hükm-i emânî musahhar-i âmâl
Be-sân-ı kûh-ı gerân cünbişem be-râh-ı hüdâ
Be-sân-ı gûy-ı sebük gerdişem be-râh-ı dalâl

BEYİTLER

İlâhî isterem cismüm ser-â-ser tâze dâg olsun
Bir er yatur disünler kabrüm etrâfı çırâg olsun

Cihânda sînesi üstinde her kim bir cevân besler
Demî zevk u safâ ile geçer cân üzre cân besler

GAZEL

Geçdiler ben bendesin yâre münâfıklar meded
Yandum odlara münâfıklardan ‘âşıklar meded

Bahtum uyanmaz göz açdurmaz elem nâvekleri
Bir nazar eylen bana hey gözi açıklar meded

Fikriyâ togar güne gösterme dildârun sakın
Gördügi dem ol meh-i bed-mihri ‘âşıklar meded

Şiir :

Kanı hâk-ı rehün âhumla berbâd itdügüm demler
Anılmaz mı ser-i kûyunda feryâd itdügüm demler

Gözümde uçar oldı sen tezerv-i şîvekârumla
Dem-â-dem murg-ı cânı gamdan âzâd itdügüm demler

Akar cûy-ı sirişküm kâmet-i dil-cûyun andukça
Tolar kan ile çeşmüm la’lüni yâd itdügüm demler

Reng-i rû olsa eger mâhda ey gonçe-dehen
Benzedürdüm ruh-ı rengînüne meh-mâ-emken

Şehâ çeşm ü çerâg-ı ‘âlem-i nûr-ı basarsın sen
Nazîrün görmedüm bir merdüm-i sâhib-i nazarsın sen

Görüp ben nâ-tüvânun kaçma lutf it ey perî-peyker
Seni görsem vücûdum mahv olur kimden kaçarsın sen

Âstân-ı gayra yüz sürmem kapundan sürseler
Dönmezem yolunda ölmekden eger öldürseler

GAZEL

Yoluna şunlar ki ‘ömrüm hânümânlar dökdiler
Gam metâ’ın aldılar nakd-i revânlar dökdiler

İtlerün meyl eylesün diyü ten-i fersûdeye
Geldiler kûyunda yir yir üstühânlar dökdiler

Sanmanuz na’l u elifler sînemün meydânına
Leşker-i hicrân gelüp tîr ü kemânlar dökdiler

Nûş-ı cân anlara kim ‘ışkun meyinden mest olup
Dîde câmından şarâb-ı ergavânlar dökdiler

Beyt :

Her zebânî ki ne zikr-i tu koned gûyâ nîst
Her dilî kû ne be-fikr-i tu boved gûyâ nîst

Te’âla’llâh ki mâhiyyetde birken neş’et-i insân
Kimini eyledi Bâkıl kimini eyledi Hassân

Be-bîn nigâr u senâ kon be-sad hezâr zebân
Ber-ân nigârgerî kû çunîn nigâr ârâ’st

Çonân nigâşt be-levh-i vücûd sûret-i halk
Ki hîra geşt der ü dîde-i ulü’l-ebsâr

Kıt’a :

Pâdşâhî ki pâdişâhân-râ
Pâdşâhî zi-feyz-i ni’met-i û’st
Ser-firâzân u tâcdârân-râ
Gerden-i cân be-tavk-ı minnet-i û’st

Li-münşihi :

‘İzâr-ı subhı sen itdün münevver
Mesâ zülfini sen kıldun mu’anber
Cevâhir silkine virdün nizâmı
Kim andan bula ‘âlem intizâmı
‘Uyûn-ı encüme kehl-i dü-câyı
Çeküp zeyn eyledün vech-i semâyı
Sen urdun hink-i çarha zeyn-i zerrîn
Semend-i âsmâna na’l-i sîmîn

Li-münşihi :

Ey Resûl-ı Hak şefî’ü’l-müznibîn
Muktedâ-yı enbiyâ vü mürselîn
‘Âşık-ı şûrîde-hâlündür Hasan
Hâk-ı râhun pây-mâlündür Hasan
Cürmi çokdur bir ‘andelîb kıl ana
Yâ Resûlu’llâh şefâ’at kıl ana

ŞİİR

Benüm surâhî gibi şâh-ı tâcdârum yok
Kulıyum ayagın öpmege iktidârum yok

Mey-i elest sunıldı elüme rûz-ı ezel
İçildi ol meyi Mestüm dahı humârum yok

KAYNAK:İNTERNET

KINALIZÂDE HASAN ÇELEBİ
TEZKİRETÜ’Ş-ŞU`ARÂ

Hazırlayan
Aysun SUNGURHAN-EYDURAN