Ağalar gurbetten geldim
Geldim ki nazenin gitmiş
Bir daha saz almam ele
Salınıp gezenim gitmiş

Aynasın verin dizine
Sürmesin çeksin gözüne
Siyah zülfün mah yüzüne
Tarayıp düzenim gitmiş

İçmişem ezel şarabı
Gine kavuştur yarabbi
Destinde aşkın kitabı
Okuyup yazanım gitmiş

Bir dahi içmenem bade
Sırrımı vermenem yade
Uçtu gövel kaldı yada
Göllerde gezenim gitmiş

Emrah’ım ben de varırsam
Düşmandan hayıf alırsam
Vadem yeter ben ölürsem
Kabrimi kazanım gitmiş

Erzurumlu Emrah

Visal-i cananı saldım gümandan
Ne dildarım kaldı ne zarım kaldı
Muhabbet riştesin kestim cihandan
Ne ağyanm kaldı ne yarim kaldı

Nar-ı aşka saldım ahir ben beni
Ateşlere yandı akıl hirmeni
Harabe yüz tuttu gönül gülşeni
Ne gülzarım kaldı ne harım kaldı

Bir yere cem oldu aşk ile sevda
Emrah’ı ettiler aleme rüsva
Akıl sermayesin ettiler yağma
Ne efkarım kaldı ne varım kaldı

Erzurumlu Emrah

Şad ol deli gönül müjdeler olsun
Gelecektir benim yarim bu gece
Kesilsin kurbanlar yansın şem’alar
Küll-i malım talan olsun bu gece

Bugünler gönlümün kara günüdür
Üzerimde yanan yar tütünüdür
Arife akşamı bayram günüdür
Dedim yare gurban olam bu gece

Viraneden gelen baykuş sesidir
Emrah sevdiğinin miras yedidir
Koynundaki meme kiraz gibidir
Dedim ver ağzıma emem bu gece

Erzurumlu Emrah

Güzeller güzeli şahane dilber
Seni terketmezem bin kan olsa da
Ne mümkün sevdiğim vazgeçmem senden
Cümle alem bana düşman olsa da

Herkese meyledip su gibi akmam
Vücudum şehrini odlara yakmam
Senden gayrı gülüm cemale bakmam
Karşımda Yusuf-i Kenan olsa da

Emrahi derdinle sararıp solsun
Sana kemlik eden Tanrıdan bulsun
Olursa sevdiğim sen gibi olsun
Aşığa dünyada canan olsa da

Erzurumlu Emrah

Surette Mevla’ya aşık olanlar
Surette kakül-i Leyla’yı bilmez
Arayıp dünyada Hakk’ı bulanlar
Değil kim dünyayı ukbayı bilmez

Devlet-i dehr içre olanlar mesrur
Derunu harabdır birun ma’mur
Safi dil olmayan sofi-i mağrur
Çektiği gussa-i esmayı bilmez

Emrahi akıbet olursun fani
Tutalım ki oldun Yusuf’u sani
İsbat-ı Hak edüb nefsini tanı
Nefsini bilmeyen Mevla’yı bilmez

Erzurumlu Emrah

Ağalar gurbetten geldim
Geldim ki nazanım gitmiş
Sılam bana hor göründü
Salınıp gezenim gitmiş

İçmişim ezel şarabı
Yine kavuştur yarabbi
Destinde aşkın kitabı
Okuyup yazanım gitmiş

Hasret içtim elde bade
Oldu efganım ziyade
Ördek uçtu kaldı ada
Göllerde yüzenim gitmiş

Bir dahi saz almam ele
Mailim ben tatlı dile
Top zülfünü ince bele
Tarayıp düzenim gitmiş

Bir dahi içmeyem bade
Kuzum seni vermem yade
Süt beyaz üstüne sade
Giyinip tozanım gitmiş

İstemem bahçeyi bağı
İçirdiler bana ağı
Beyaz fese penhe bağı
Bağlayıp gezenim gitmiş

Bu dünya böyle kalırsa
Küffardan öç alınırsa
Va’de gelüben ölürsem
Mezarım kazanım gitmiş

Dün gece gördüm düşümde
Civan duruyor karşımda
Tarihim mezar taşımda
Okuyup yazanım gitmiş

Emrah eder nedir bela
Baba düştüm gurbet ele
Yine saz alayım ele
Eyveh ki nazanım gitmiş

Emrah der ki hele hele
Baba kalk gidelim yola
Bir daha saz almam ele
Sazımı düzenim gitmiş

Erzurumlu Emrah

Bir vefasız muhabbetsiz yar için
Çekmediğim derd ü hicran mı kaldı
Sinem yarasını sarmadım ey dil
Hokka-i alemde derman mı kaldı

Can verdim ellerin melametinden
Yandı gönül aşkın hararetinden
Bir kanlı zalimin şikayetinden
Varmadığım bab-ı sultan mı kaldı

Emrahi nedir bu binevalığın
Terk etti cihandan aşinalığın
Behey güzel senin bivefalığın
Duyup işitmedik insan mı kaldı

Erzurumlu Emrah