Çiçeğim, bir misal var, eski atasözü,
Zararın neresinden dönersen kâr çiçeğim.
Senin hayat çağının henüz baharı, yazı,
Benim ömür bahçeme kar düştü, kar çiçeğim…
Baktığım her aynada aldığım tek uyarı,
Terk etmen yakın diyor dünya denen diyarı.
Renk düştü grubuma altın saçından sarı,
Menekşe gözlerinden mor düştü, mor çiçeğim…
Sebebini ararsan ağlamaklı sesimin,
Elveda bestesidir sana olan hissimin!
Bahçeleri süslerken senin kiraz mevsimin,
Benim ömür payıma nar düştü, nar çiçeğim…
Hiç sevip sevilmedim derken şansım değişti,
Gönlümün imdadına bakışların yetişti.
Senin lâle devrine billur jaleler düştü,
Benim kasımpatıma kır düştü, kır çiçeğim…
Uyanıp bir rüyanın rengarenk yatağından,
Ayrılmak ne kadar zor sımsıcak kucağından.
Dünyadan giderayak öptüğüm dudağından,
Yüreğime aşk denen kor düştü, kor çiçeğim…
Seninle gezemedim, çıkmadım bir tarafa,
Dile düşeriz diye görünmedim etrafa.
Utancım mâni oldu aşkımı itirafa!
Yüzüme ateş düştü, ar düştü, ar çiçeğim…
Cemal Safi
İklimler çileme çare bulmuyor.
Mevsimler halimi sormuyor Ayşen…
Sakiler derdime derman olmuyor.
ŞarkIlar yaramI sarmIyor Ayşen…
İlkbahar, yaz derken hazanım soldu.
Murada ermeden miyadIm doldu.
Kalb gözüm, ellere bakar kör oldu.
Senden başkasını görmüyor Ayşen…
Hasretin tüketti bütün varımı,
Seraba döndürdü hülyalarımı,
Ne kadar süslesen rüyalarımı,
Sabahlar hayıra yormuyor Ayşen…
Ağlarsan, matemin yağar geceme,
Gülersen, mehtabın doğar geceme,;
Lale devri geldi gönül bahçeme,
Senden gayri çicek girmiyor Ayşen…
Kapattın gönlümün sevinç yönünü,
Ümidim görmüyor sensiz önünü,
Takvimler bilmiyor dönüş gününü,
Saatler vuslatI vurmuyor, Ayşen…
Feleğe isyanım arttı gitgide,
Gençliğim su gibi aktı gitti de,
Ömrümü ellere sebil etti de,
Bana bir damlanı vermiyor Ayşen…
Ardından çilemem, çağlamam diye,
Yas tutup karalar bağlamam diye,
Kaç kez and içtiler ağlamam diye,
Gözlerim sözünde durmuyor Ayşen…
Ey alev yanaklım, volkan dudaklım,
Ne bir hilafım var, ne gizlim, ne de saklım,
Her şeye erdi de zavallı aklım,
Seni unutmaya ermiyor Ayşen…
DostlarIm namıma Ferhat dese de,
Ruhum aşk elinden imdat dese de,
Kör şeytan resmini yırt at dese de,
Ellerim bir türlü varmıyor Ayşen
Cemal Safi
Elimle kuyumu kazdırdı bana,
Ah şu şairliğim olmaz olaydı!
Aklına eseni yazdırdı bana,
Bütün sırlarımı aleme yaydı;
Ah şu şairliğim olmaz olaydı! …
Ona her gün güzel, her hava hoştu,
Sevgisiz hayatın manası boştu,
Gördüğü kısrağın peşinden koştu,
Uslanmak bilmeyen bir deli taydı;
Ah şu şairliğim olmaz olaydı! …
Evimden barkımdan çözdürdü beni,
İşimden gücümden bezdirdi beni,
Bulutlar üstünde gezdirdi beni,
Bastığım yıldızlar hüsrana kaydı;
Ah şu şairliğim olmaz olaydı! …
Ak yazımı baht-ı siyah eyledi,
Gençliğime yazık, günah eyledi,
Nerde akşam, orda sabah eyledi,
Serseri hayatı marifet saydı;
Ah şu şairliğim olmaz olaydı! …
Alnım da açıktı, yüzüm de aktı,
Kimseye verecek hesabım yoktu,
Günah kervanımı pazara çekti,
Yükümde ne varsa, hepsini saydı;
Ah şu şairliğim olmaz olaydı! …
Hayal aleminde gezmem dese de,
Seni bundan böyle üzmem dese de,
Bu gece, tek hece, yazmam dese de,
Sabaha çıkmadan sözünden caydı;
Ah şu şairliğim olmaz olaydı! …
Cemal Safi
Gözlerim uykuyla barıştı sanma
Sen gittin gideli dargın sayılır
Ben de bir zamanlar sevildim amma
Seninki düpedüz vurgun sayılır
Yalan mı söyledin göz göre göre
Ne zaman dolacak verdiğin süre
Gönülden gördüğüm takvime göre
Aldığım her nefes birgün sayılır
Armağan ettiğin kutsal mendile
Akarken içimi dağlayan çile
Manavgat denilen çağlayan bile
Benim gözyaşımdan durgun sayılır
Ne kadar zulmetsen ah etmem sana
Her iki cihanda gül kana kana
Seninle cehennem ödüldür bana
Sensiz cennet bile sürgün sayılır
Cemal Safi
AKLIM ÇIKIYOR
İçmeden resmine bakamıyorum
Kırılırsın diye aklım çıkıyor…
İçince karşına çıkamıyorum
Darılırsın diye aklım çıkıyor…
Korkarım derdimi sana dökerken
Utanır gözümden yaşlar akarken
Uzunca yazamam belki okurken
Yorulursun diye aklım çıkıyor…
Yakasız gömleği giysem eğnime
Biricik resmini koysam koynuma
Ne zaman geçirsem ipi boynuma
Sarılırsın diye aklım çıkıyor…
Her beden bir candan sorumlu sanma
Hey! Ruhu kalbimi saran muamma! …
Benim bir kurşunluk işim var amma!
Vurulursun diye aklım çıkıyor…
Aşkınla ne garip hallere düştüm.
Her şeyim tamam da bir sendin noksan,
Yağmur yaş demeden yollara düştüm.
İçim ürperiyor,ya evde yoksan.
Elbisem gündelik,pabucum delik,
Haberin olsa da sobayı yaksan.
Yağmur iliğime geçti üstelik,
İçim ürperiyor,ya evde yoksan.
Sarhoşsan kapıyı çaldığım anda,
Fahişeler gibi açık saçıksan,
Bir de ufak rakı varsa masan da,
İçim ürperiyor,ya evde yoksan.
Bakkala gitmeme lüzum kalmasa,
Durumu anlardın,takvime baksan,
Allah vere misafirin olmasa,
İçim ürperiyor,ya evde yoksan.
Kıvırcık marulun vardır inşallah,
Bir salata yapsan,bol limon sıksan,
Senin de iştahın iyi maşallah,
İçim ürperiyor,ya evde yoksan.
Sabahlara kadar içsek,sevişsek,
Ne ben işe gitsem,ne sen ayıksan,
Derin bir uykunun dibine düşsek,
İçim ürperiyor,ya evde yoksan.
Ne kadar üşüdüm,nasıl acıktım,
İlk önce sıcacık banyoya soksan,
Sanırsın şu anda denizden çıktım,
İçim ürperiyor,ya evde yoksan.
Yanlış mı aklım da kalmış acaba?
Muhabbet sokağı numara doksan,
Boşa mı gidecek,bu kadar çaba,
İçim ürperiyor,ya evde yoksan.
Ya yolu kaybettim,ya ben kayboldum,
Ne olur bir yerden karşıma çıksan,
Tepeden tırnağa sırsıklam oldum,
İçim ürperiyor,ya evde yoksan.
Cemal Safi
Aldırma göz yaşıma benim biricik kızım;
Bırak beni gideyim ayrılmadığım yere.
Bir gamlı bülbülüm ki yavruma geçmez nazım;
Neden feryad edeyim duyulmadığım yere? …
Madem ki görenlerin ürperdiği yarayım;
Kimden medet umayım, kimden derman arayım?
Bir selamı, cok gören semte neden uğrayım?
Girmem sevilmediğim, sayılmadığım yere…
Beni aldatan benim; eşim, dostum bigünah.
Ne gafil serseriyim, bin kere, eyvah! eyvah!
Mecnun etsin de beni,mecbur etmesin ALLAH;
Dönmem insan yerine koyulmadığım yere…
Cemal Safi
 |
