BABA

yalnızlığımdır hep bıçakların kestiği
akşam çayında galetalarla yenen
koyu atlar götürür terkisinde
ne kadar kaçkın varsa evden
uykumdur sokaklarda sürünür
ya da düşer bir kadının elinden

yorgunluğumdur daha cok aşk
gelip gider o şehrin gemilerinden
esmerdir akşamlarda babam
çok esmer güler resimlerden
o kadar yakın bilmediğim
ölüme çok uzak günlerinden

ellerimdir dalgınlığında hep
hep bardaklarda, sular dururken
sürahilerde akşam vakitleri
akşam çayına gelmeyen
bir baba, aydınlıksız odalarda
çok esmer güler resimlerinden.

Ali Püsküllüoğlu

KOŞAN ZAMAN

Önemsiz demeyin.
Hafiften esen bir yel bile

Önemsiz değil.
Zaman yaklaşsa da
Unutmam sizi, çünkü bir düşte
Sonsuz bir anımsayıştır yaşamak.

Ah, elbet yaşamak! Yaşamak!
Bunu derken, o an
Suya iniyor bir suna
Aşktır, çoğalıyor yeryüzünde.

Bir tay gibi koşuyor zaman
Yaşanıyor işte.

Ali Püsküllüoğlu

Adana

Yatmadığım bir oda,
Kokusunu bilmediğim bir çiçek,
Gitmediğim bir dağ,
Yorgun uzanmadığım kumsal,
Ağlayan bir karga
İnleyen bir taş.
Güzeli güzel yapan sevmek
Adana: At arabaları, bisikletler, kamyonlar
Traktörler, yayalar, el arabaları
Otolar, giriyor birbirine dar sokaklarda;
Aşlamacı şıngırdatıyor güğümünü
Soğuk soğuk soğuk
Soğuk aşlama.
Bir kuş diyor ki ona, gül gibisin.
Küçük, kırmızı yuvaları sever
Benim yılanım, girer içlerine, uyur.
Peki, ne yapar o zaman Tanrı gökte,
Sonsuzluk sıkmaz mı onu?
Durmuş, soruyor
Ölüm olağan mı sence?
Hayır diyorum, hayır
Celladın işi ölüm.
Adana: O özlediğim kent.
Çocukluğumda ğaç altında yatardık
Yaz geceleri ve daima göçte;
Biliyorum yıldızların sessizliğini
Ama görmedim suskun bir ülke.
Gözyaşı mı olmak istiyorsun ey ırmak?
Düşmesini bilmiyor bu yaprak,
Uçmasını bilmiyor bu kuş,
Yürümesini bilmiyor bu çocuk,
Sevmesini bilmiyor bu kadın,
Yağmasını bilmiyor bu kar,
Akmasını bilmiyor bu dere,
Pek çok şeyi bilmiyor bu halk.
Kar eriyor, dere çığlık atıyor
Dolaşıyor otları, ağaçları inceden bir rüzgâr,
İşte yine, doğa bu, güzelim ana
Evrene kafa tutuyor ve hatta sana, ey ölüm!
Yolları taştan Adana: Duruyor işte orda
Ulaşıyor sıcak bir yaza, solgun bir güze.

Ali Püsküllüoğlu

YAŞLANMIŞ BİR GEMİCİ GİBİ YAŞLANSAM
Ben bir korsan gemisinde doğup büyüyen
Denizciye benzerim,
Kalbim kavgalara ve fırtınalara alışık;
Tayfalar gibi canım sıkılır karada
Bir hasta gibi eririm.

O dalgalar ki açık denizlerde
Korkunç yolculuklarımda benimle birlikteydi;
Her çığlıkta martılar selamlardı beni
Günlerce yemsiz kalmış martılar.

Ben bir ıssız adaya da benzerim
Güneşli kumsallarımda dinlenir kaplumbağalar;
En uçarı kuşlar, en güzel çiçekler
Ve cins yemişlerim var sizler için.

Gene o kavgalı günlerimde olsam
Çekse götürse beni bilmediğim yerlere adsız gemiler;
Sonra kalbimde fırtına dinse
Yaşlanmış bir gemici gibi yaşasam.
ARKADAŞ

Arkadaş, iyi bir günü
Sakla kötü günlere
İyi bir dostu da öyle
Güleç bir yüzü de sakla
Sakla yiğitliği korkaklığı sevgiyi
Kini sakın saklama

Ağaç dik, sula çiçekleri
Çocukları görünce gülsün gözlerinin içi
Üç günlük dünya
De, bağışla herkesi
Söz götüreni, söz getireni
Kalleşi hayını sakın bağışlama

Arkadaş, ezberle ya da yaz bir yana
Otogarlarda, istasyonlarda
Ayrılık sözlerini
Hastanelerde, mapushanelerde
Söylenen türküleri
Ezberle ve sakın unutma

Ali Püsküllüoğlu