ŞİİR HAYATTIR
Ey Sözlerin Aslın Bilen
Ey sözlerin aslın bilen gel
de bu söz nerden gelir
Söz aslını anlamayan sanır
bu söz benden gelir
Söz kılar kayguyu şad
söz kılar bilişi yad
Eğer horluk eğer izzet
her kişiye sözden gelir
Söz karadan aktan değil
yazıp okumaktan değil
Bu yürüyen halktan değil
Hâlık avazından gelir
Ne elif okudum ne cim
varlığından kelecim
Bilmeye yüzbin müneccim
tâalüm n’ıldızdan gelir
Şu’le bize Ay’dan değil
aşk eri bu soydan değil
Rızkımsa bu evden değil
deryâ-yı ummandan gelir
Biz bir behâne arada
ayrık de elden ne gele
Hak çün emir eyler
cana bu keleci ondan gelir
YÛNUS bir derd ile âh et
kahr evinde neyler rahat
Bu derde derman kefâret
bir âh ile suzdan gelir
Yunus Emre
Gel Gör Beni Aşk Neyledi
Ben yürürüm yane yane
Aşk boyadı beni kane
Ne akilem, ne divane
Gel gör beni aşk n’eyledi?
Gâh eserim yeller gibi
Gâh tozarım yollar gibi
Gâh akarım seller gibi
Gel gör beni aşk n’eyledi?
Akar sulayın çağlarım
Dertli ciğerim, dağlarım
Şeyhim anuban ağlarım
Gel gör beni aşk n’eyledi?
Ya elim al kaldır beni
Ya vaslına erdir beni
Çok ağlattın, güldür beni
Gel gör beni aşk n’eyledi?
Ben yürürüm ilden ile
Şeyh sorarım dilden dile
Gurbette hâlim kim bile?
Gel gör beni aşk n’eyledi?
Mecnun oluban yürürüm
O yâri düşte görürüm
Uyanıp melûl olurum
Gel gör beni aşk neyledi?
Miskin Yunus biçareyim
Baştan ayağa yareyim
Dost ilinden avareyim
Gel gör beni aşk n’eyledi?
Yunus Emre
Göçtü Kervan
Ah nice bir uyursun, uyanmaz mısın?
Göçtü kervan kaldık dağlar başında.
Çağrışır tellallar inanmaz mısın?
Göçtü kervan, kaldık dağlar başında.
Emir Hac göçeli hayli zamandır,
Muhammed cümleye dindir, imandır.
Delilsiz gidilmez, yollar yamandır,
Göçtü kervan, kaldık dağlar başında.
Bülbül olup dost bağında ötegör
İyi amellerle yükün tutagör
Efendimin kervanına yetegör
Göçtü kervan kaldık dağlar başında
Yunus sen bu dünyaya niye geldin?
Gece gündüz Hakk'ı zikretsin dilin.
Enbiyaya uğramaz ise