ŞİİR HAYATTIR


Ey Sözlerin Aslın Bilen
Ey sözlerin aslın bilen gel de bu söz nerden gelir Söz aslını anlamayan sanır bu söz benden gelir Söz kılar kayguyu şad söz kılar bilişi yad Eğer horluk eğer izzet her kişiye sözden gelir Söz karadan aktan değil yazıp okumaktan değil Bu yürüyen halktan değil Hâlık avazından gelir Ne elif okudum ne cim varlığından kelecim Bilmeye yüzbin müneccim tâalüm n’ıldızdan gelir Şu’le bize Ay’dan değil aşk eri bu soydan değil Rızkımsa bu evden değil deryâ-yı ummandan gelir Biz bir behâne arada ayrık de elden ne gele Hak çün emir eyler cana bu keleci ondan gelir YÛNUS bir derd ile âh et kahr evinde neyler rahat Bu derde derman kefâret bir âh ile suzdan gelir Yunus Emre

Gel Gör Beni Aşk Neyledi
Ben yürürüm yane yane Aşk boyadı beni kane Ne akilem, ne divane Gel gör beni aşk n’eyledi? Gâh eserim yeller gibi Gâh tozarım yollar gibi Gâh akarım seller gibi Gel gör beni aşk n’eyledi? Akar sulayın çağlarım Dertli ciğerim, dağlarım Şeyhim anuban ağlarım Gel gör beni aşk n’eyledi? Ya elim al kaldır beni Ya vaslına erdir beni Çok ağlattın, güldür beni Gel gör beni aşk n’eyledi? Ben yürürüm ilden ile Şeyh sorarım dilden dile Gurbette hâlim kim bile? Gel gör beni aşk n’eyledi? Mecnun oluban yürürüm O yâri düşte görürüm Uyanıp melûl olurum Gel gör beni aşk neyledi? Miskin Yunus biçareyim Baştan ayağa yareyim Dost ilinden avareyim Gel gör beni aşk n’eyledi? Yunus Emre


Göçtü Kervan
Ah nice bir uyursun, uyanmaz mısın? Göçtü kervan kaldık dağlar başında. Çağrışır tellallar inanmaz mısın? Göçtü kervan, kaldık dağlar başında. Emir Hac göçeli hayli zamandır, Muhammed cümleye dindir, imandır. Delilsiz gidilmez, yollar yamandır, Göçtü kervan, kaldık dağlar başında. Bülbül olup dost bağında ötegör İyi amellerle yükün tutagör Efendimin kervanına yetegör Göçtü kervan kaldık dağlar başında Yunus sen bu dünyaya niye geldin? Gece gündüz Hakk'ı zikretsin dilin. Enbiyaya uğramaz ise